پاتوق طلبه ها

1. احترام و ادب

 احترام و ادب ویژه به همسر و فرزندان در نگاه، کلام، صدا، رفتار مصداق الهی هستند. روایتی از امام علی (علیه السلام) که هر وقت وارد خانه می شوم فاطمه (سلام الله علیها) خود به استقبال من می آمد. الگوی زیبای آن در نوع صدای خانم فاطمه زهرا (سلام الله علیها) و قسمت فرزندان را در حدیث کساء صدا می زند و دعوت به آمدن به زیر عبا می نماید.

خداوند در قرآن می فرماید: « فَلاَ تَقُل لَّهُمَآ اُفٍّ وَ لاَ تَنْهَرْهُمَا وَ قُل لَّهُمَا قَوْلاً كَرِيمًا »؛ کمترین اهانتی به آن ها روا مدار و بر آن ها فریاد نزن و گفتار لطیف و سنجیده و بزرگوارانه به      آن ها بگو.[1] لامیراث کاادب، هیچ میراثی بهتر از ادب نیست.

صبر در زندگی زناشویی، حفظ ادب و بروز علاقه جهت تحکیم خانواده زن مؤمن را به بندگی خدا نزدیک تر می کند؛ اما غرور انسان را از خدا دور می کند. صدا بلند کردن در محضر خدا، چنین رفتاری از شیعه علی (علیه السلام) پسندیده نیست. ملائک با صدای بلند از ما دور می شوند هرگز یک مادر مؤمن در محضر خدا کلمه ای را به کار نمی برد که دل کسی را برنجاند. چه خوب است در خانواده با آرامش و محبت با هم سخن بگوییم. کلماتی که خدا راضی است. کلماتی که بیانگر محبت قلبی مان به یکدیگر است. ما در محضر خداییم، الگوی ما مادرمان فاطمه است، مـگر زیبـا صـدا کردنِ این مـادر وقتـی فرزندانش وارد خانه می شود را نشنیده ای: « یا قره العینی و ثمره فوادی... »

یکی از زیباترین سوره های نورانی قرآن سوره حجرات است که به سوره ی آداب تعبیر شده است. اغلب آیات این سوره با « یا ایها الذین آمنوا... » شروع شده و در 90% آیات توبه به ادب، احترام، نوع صدا کردن، قضاوت کردن و بسیاری از موارد اشاره شده است. این می رساند که چقدر برای خداوند بزرگ ادب ما مورد توجه بوده است. این یعنی خداوند بزرگ عبد با ادب می خواهد. ادب رفتاری، کلامی، نگاهی، باید فرهنگ سازی کنیم، ادب را زنده کنیم، در سفره ها، خانه ها و خانواده های ایرانی همان گونه که شاهد بی ارزش شدن بسیاری از ارزش های والای اسلامی ایرانی شدیم ادب و احترام نیز باید فرهنگ سازی بشود و یاد خانواده ها خصوصاً مادران عزیز بیاوریم که چقدر رفتارمان می توان تأثیرگذار به فرزندانمان باشد.

(بقیه موارد در پستهای بعدی)